 ეს რვეულია?..., წიგნი, თუ ფურცლები?...
იქნებ ოცნების ლურჯი ყულაბა..
მასია ჩემი გრძნობა განცდები
ფიქრები, მუზად, რომ მომეპარა.
მეც ერთი უბრალო ვიყავი პოეტი,
უცხო ქვეყნიდან, უცნობი პროზებით,
ნაცნობი ღიმილით, ნაცნობი პორტრეტი
ლექსად რომ დავწერე ფანტაზიობით.
ვიცი ერთხელაც გადაშლის ვინმე
და წაიკითხავს, ლექსევს კვლავ წავა,
მაშინ გაიგებს ლექსისსიმძიმეს,
თვალცრემლიანი გრძნობას დამალავს..
ყველა პოეტი მოკვდა და გაქრა,
ლექსი კი დარჩა უკვდავად მარად,
მათი სახელი ლექსმა ატარა,
ჩემსაც ატარებს უცნობ კამარად..
და თუ ოდესმე ამ ლექსს გაიცნობ..
რომც, არ მოგედოს გრძნობები გულზე
მისი ავტორის აკლდამა გიხმობს
წადი სანთელი დაუნთე სულზე..
ვიგაცას იქნებ გულშიც კი ჩარჩეს
ეს უხეირო ლექსების კონა..
წავა შეიძლებ იმასთან დარჩეს
ვისიც,რომ მასსში ეს მოეწონა..
ლექსმა შემჭამა, დამტანჯა, მომკლა..
ფიქრთა მორევის გრძნობათა ღელვით
მე კი წამართვა თუმცა სიცოცხლე..
იცოცხლე მარად მკითხველო ღმერთით..
ვიღაცისთვის იქებ დიდი განძია,
ვიგაცისთვის სულაც ჩიტის წონაა
მე ხომ თქვენმა სიყვარულმა დამძლია..
ეს ლექსები ყვავილების კონაა..
და როს ამ ლექსს,ოდეს ვინმე წაიკითხავს
მე ცოცხალი მაშინ აღარ ვიქნები..
როს ამ ლექსის გრძნობა მწარედ გადაგთელავს
მკითხველს გეტყვი, სევდით გაიღიმები
|
